Na wyborczą „wyrwę”

W slangu złodziei, z którymi było mi dane przesiadywać w więzieniach PRL, „kradzież na wyrwę” oznacza – najprostsza formę kradzieży – czyli wyrwanie staruszce torebki. Nie ma tu żadnej finezji, złodziejskiego kunsztu, żadnej tam „lwowskiej szkoły doliniarzy” i ma się rozumieć – żadnego mistrza rozbrajania kas – Henryka Kwinto. Jest prymitywna siła wobec słabszego który bronić się nie może.
 Przychodzi mi na myśl to określenie kiedy słyszę padające zewsząd obietnice wyborcze głównych partii ubiegających się o wyrwanie mandatów sejmowych – całkiem jak tej torebki od staruszki. 
Zwłaszcza kiedy słyszę obietnice premier Ewy Kopacz.
Platforma Obywatelska rządzi Polską już 8 lat. Miała więc czas na obniżanie podatków, obniżanie składki zusowskiej, reformowanie systemu emerytalnego i racjonalizowanie wydatków państwa.  Wbrew swoim zapowiedziom z roku 2007 i 2011 robiła coś dokładnie odwrotnego. Zamiast 15% podatku VAT, mamy podatek 23%, podobnie jest z innymi podatkami. Miało być 3x15%, a wyszło jak zwykle.
Teraz kiedy widmo utraty władzy zajrzało Kopaczowej i jej kamratom w oczy – rzucają nam nowe obietnice i to takie, że aż dech zapiera. 
Wystarczy przypomnieć, że ZUS rok w rok wydaje ze swojego budżetu – na emerytury i inne świadczenia -  180 mld zł.  Oczywiście składki zusowskie, chociaż wysokie – nie wystarczają. Rok w rok budżet dopłaca do KRUS-u i ZUS-u ok. 80 mld. 
Obietnica wyborcza PO, likwidacji składki ZUS, oznacza, że budżet musiałby dopłacić dodatkowo na emerytury ok. 110 mld zł.  Skąd miałby to wziąć, skoro wszystkie dochody państwa nie przekraczają 300 mld zł, a wydatki i tak są o 50-60 mld wyższe? 
Oczywiście musiały by zostać podwyższone podatki, tak by te 110 mld jakoś do budżetu wpłynęło. Oznacza to że np. gdyby nie ruszać innych podatków, to taki VAT musiałby wzrosnąć  dwukrotnie. Dziś z VAT-u wpływa do budżetu ok. 120 mld zł. Wyobrażasz sobie – Szanowny Czytelniku – że obietnica wyborcza premiery Kopacz zniesienia składki ZUS oznacza w istocie obietnicę:
„Podniesiemy wam VAT do 46%!”
Oczywiście żaden dziennikarz, żaden publicysta nie ośmieli się tak skwitować  bezczelnej hucpy wyborczej jaką przed wyborami wykonuje w geście rozpaczy Platforma i premier Kopacz. Wszyscy będą traktowali te bzdury poważnie, będą sie zastanawiali, rozważali możliwości czegoś co z gruntu jest niemożliwe.
Właśnie na to zblatowanie dziennikarskich elit liczą politycy PO uprawiając swoistą „wyborczą wyrwę”.
A co my? Co społeczeństwo? Dlaczego pozwalamy się tak traktować? I co sprawiło, że Kopacz i liderzy Platformy odważyli się na taką bezczelność?
Otóż moim zdaniem ośmieliło ich do tego referendum i w zasadzie całkowita bierność Polaków wobec tego wydarzenia. Skoro my – społeczeństwo – nie wykorzystaliśmy szansy jaka nam się – przypadkiem trafiła – w postaci referendum, pokazaliśmy że nie jesteśmy się w stanie zbuntować i że w zasadzie partie mogą z nami zrobić co im się spodoba. Byle miały w swoich rękach telewizję. Jeśli tylko niespełna 10% obywateli jest w stanie wyrwać się z telewizyjnego matrixa, trudno się dziwić, że partyjne oligarchie mogą sobie pozwalać na „sprzedawanie” nam w kampanii wyborczej dowolnego „kitu”. 
Olewając referendum – zachęciliśmy partie (zwłaszcza PO) do traktowania nas jak bezwolne stado. Ba, jeśli jakoś się nie obudzimy, to dalej rządzący będą nas tak traktować. 
Czy jest szansa na „obudzenie” społeczneństwa?
W referendum – choć zwolennicy JOW byli, w zasadzie, pozbawieni dostępu do telewizji, choć wszystkie partie były przeciwko referendum, to jednak prawie 2 mln obywateli opowiedziało się za zmianą systemu. 
Jeśli ten fakt traktować jako początek drogi, początek „rozszczelniania” systemu to całkiem niezły punkt wyjścia. 
Szansę na sukces Ruchu Kukiza, powiększa pycha partyjnych liderów, którzy już nas (społeczeństwo) spisali na straty. Stąd pozwalają sobie na te bezczelnie kłamliwe obietnice wyborcze jakie składa Polakom Ewa Kopacz. 
Mam nadzieję, że ta pycha przywiedzie partyjniactwo do zguby!