Rząd zawiódł mundurowych emerytów 

Minęło ponad pół roku od publikacji artykułu „Pieniądze pobrali, emerytury nie dali” w „Nowinach Nyskich”, a problem emerytowanych żołnierzy i funkcjonariuszy powołanych przed 1999 rokiem wciąż pozostaje nierozwiązany. Przed wyborami w 2023 r. sprawę obiecywał załatwić sam premier Donald Tusk. 

Tysiące osób, w tym mieszkańcy Nysy, które po zakończeniu służby mundurowej podjęły pracę cywilną i uczciwie odprowadzały składki do ZUS, nie mogą liczyć na wypłatę należnych świadczeń z systemu powszechnego. Mimo obietnic i spotkań w ministerstwach, sprawa utknęła w martwym punkcie, a emeryci czują się opuszczeni przez państwo, któremu poświęcili lata życia.

Problem dotyczy głównie żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb mundurowych, którzy wstąpili do służby przed 2 stycznia 1999 r. Zgodnie z ustawą o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, ich emerytura wojskowa wynosi początkowo 40% podstawy wymiaru za 15 lat służby, z możliwością zwiększenia o 2,6% za każdy dodatkowy rok. 

Po zakończeniu służby wielu z nich podjęło pracę w sektorze cywilnym, płacąc regularnie składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednak przepisy uniemożliwiają im otrzymanie oddzielnej emerytury cywilnej – okresy pracy cywilnej mogą być jedynie doliczone do emerytury mundurowej, co nie rekompensuje w pełni wpłaconych środków. Jak wynika z danych, na kontach ZUS tych emerytów gromadzą się kwoty sięgające nawet setek tysięcy złotych. Po śmierci beneficjenta pieniądze te przepadają, nie przechodząc na spadkobierców ani nie będąc wypłacane w formie świadczenia. 

„Chodzi o ludzi, którzy przez lata służyli Polsce, a po zakończeniu służby podjęli pracę cywilną, odprowadzają składki do ZUS. Nie domagają się przywilejów – proszą tylko o uczciwe rozliczenie tego, na co zapracowali” – podkreśla jeden z dotkniętych problemem emerytów. Porównania bolą jeszcze bardziej: emerytura doświadczonego chorążego z 30-letnim stażem służby jest dziś często o połowę niższa niż uposażenie młodego szeregowca. To nie tylko dysproporcja finansowa, ale także symboliczna przepaść między pokoleniami mundurowych, która podważa hasło „murem za mundurem”. 

„Rząd doskonale zna nasz problem. Tu nie potrzeba analiz, tylko decyzji. Sprawę może zakończyć tylko wola polityczna premiera. Dlaczego tego nie robi – to pytanie pozostaje bez odpowiedzi” – mówi przedstawiciel grupy poszkodowanych.

Aspekt społeczny jest szczególnie poruszający. Większość dotkniętych to osoby w wieku 70–80 lat, często schorowane, po operacjach i z ograniczoną sprawnością. Dla nich to nie tylko kwestia pieniędzy, lecz godności i poczucia, że państwo nie odwróciło się od nich plecami. „Wielu z nas odchodzi, nie doczekawszy się sprawiedliwego rozwiązania” – alarmują emeryci.

Emeryci mundurowi apelują o natychmiastowe działanie. Sugerują, by rząd odpowiedział na kluczowe pytania, m.in. na jakim etapie znajdują się obecnie prace rządu w tej sprawie, czy rząd przewiduje zwrot pobranych składek do ZUS lub wypłatę należnych świadczeń dla emerytowanych żołnierzy i funkcjonariuszy, którzy po zakończeniu służby podjęli pracę cywilną, tak, aby lata pracy po służbie zostały uczciwie rozliczone oraz czy można wskazać przewidywany termin zakończenia analiz i ewentualnego przedstawienia decyzji lub propozycji legislacyjnej w tej sprawie?

Tylko decyzja premiera może przywrócić wiarę w sprawiedliwość i szacunek dla munduru. Emeryci czekają – czy państwo w końcu ich usłyszy?