"Salon 2022" Nyskiej Grupy Artystycznej otwarty

W sobotnie popołudnie, ludzie w wieku od zera do stu lat szczelnie wypełnili nyskie muzeum. Czekaliśmy na to dwa lata od czasu kowidowego zamknięcia – zarówno artyści jak i mieszkańcy otworzyli XXXII Salon Nyskiej Grupy Artystycznej. 

Dla tych co nie byli mam dwie wiadomości, jedną dobrą, drugą złą. Zła jest taka, że wernisaż można przeżyć tylko raz, Tylko raz wysłuchać takiego koncertu, raz usłyszeć te wzruszające słowa i raz spotkać tylu wspaniałych i szczęśliwych ludzi w jednym miejscu. A dobra jest taka, że jeszcze nic straconego, bo Salon 2022 można obejrzeć do końca sierpnia, a jak się będzie w miarę często zaglądać do muzeum, to może nawet uda się wszystkich spotkać jeszcze raz, bo poziom prac jest tak wysoki, że na pewno każdy do nich wróci. Tam jest wszytko: szkło, malarstwo, grafika, rzeźba, ceramika, fotografia i formy wyrazu, które trudno klasyfikować.

„To chyba najlepszy Salon w historii” – dało się słyszeć w korytarzach. Rzeczywiście, tylu prac przyprawiających o dreszcz emocji w jednym miejscu, dawno w nyskim muzeum nie wystawiano. Artyści zaskoczyli nowością, wrażliwością i ekspresją. Trudno opisać wszystkie prace i artystów (to trzeba po prostu zobaczyć), jednak muszę w tym miejscu wspomnieć dzieło Piotra Romińskiego „Bucza”, wypełniające salę zapachem świeżej, żyznej wilgotnej ziemi, a potem ukazujące spoza tłumu ciało człowieka. Rzeźby młodego artysty Mateusza Bąka (notabene twórcę rzeźbionej ławki w bramie muzeum!) są zapowiedzią nowego pokolenia, dorównującego twórczości prof. Mariana Molendy, czy Stanisława Kilareckiego (komisarza XXXII Salonu).

Poszukiwacze nowości będą podwójnie zadowoleni, bo znajdą nowość także w twórczościach najbardziej znanych, np. w kompozycji prof. Moniki Kamińskiej „Segmenty życia”, a prof. Edward Syty wprawia w zadumę bardziej swoim niesamowitym autoportretem, niż pejzażem.
Każdy musi zobaczyć XXXII Salon osobiście, gdyż jak stwierdził na otwarciu szef NGA Ryszard Ziółkowski, każdy artysta wyraża siebie i opisuje świat po swojemu, bez żadnego sita i żadnej kalki, tak samo każdy sztukę odbiera.
PS