Syryjczyk szkód ci przysporzy

Ci którzy pamiętają rząd Tadeusza Mazowieckiego wspominają najpierw nadzieje jakie wiązały się z jego powstaniem w 1989 r. a potem totalny zawód, kiedy Mazowiecki pozwolił rozmaitym dziwnym ludziom rozdrapać wszystko co komuna nieboszczka zbudowała. 
Wśród tych dziwnych ludzi, którzy jakoś skojarzyli się Polakom z grabieżą narodowego bogactwa był minister przemysłu w rządzie Mazowieckiego doktor nauk technicznych z AGH Tadeusz Syryjczyk. Ów zacny współautor przemian przez rok zajmował posadę ministra w „pierwszym niekomunistycznym rządzie”, a potem  kiedy już przemysł rozprzedano za przysłowiowe grosze, załatwił sobie parę fuch wśród których stanowisko dyrektora Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju na pewno nie należało do niskopłatnych.  Przy londyńskim poziomie wynagrodzeń kolejna fucha czyli posada ministra transportu w rządzie Jerzego Buzka to – co tu dużo mówić to po prostu była bidusia.
I choć po radosnej twórczości ministra Tadeusza Syryjczyka zostały zgliszcza polskiego przemysłu, to osobista majątkowa pozycja byłego wykładowcy AGH bynajmniej nie ucierpiała. Na tym – zdaje mi się – polegała aktywność pookrągłostołowych ekip rządzących naszą umęczoną Ojczyzną. Nikt nie potrafi dziś wymienić żadnego ich sukcesu, ale za to prywatnie mają się całkiem nieźle. Jakby odwrotnie proporcjonalnie do zasług dla ogółu, szły całkiem dostatnie apanaże prywatne. Może właśnie o to chodziło w całej „transformacji”?
Dlaczego przypomniał mi się ów Tadeusz Syryjczyk? Ano bom był w Opolu kiedy młodzież z Ruchu Narodowego protestowała przeciwko islamizacji stolicy naszego województwa i przeciwko napływowi imigrantów z Syrii właśnie. 
Młodzież słusznie protestowała choć prawdę powiedziawszy prawdziwego Syryjczyka nikt w Opolu chyba nie widział i nie zobaczy. 
Stąd strach przed islamizacją raczej zdaje mi się „strachem na Lachy”. Bo – zważ Szanowny Czytelniku – nie Syryjczyki (z wyjątkiem Tadeusza Syryjczyka)  rozgrabiły nasz przemysł, rozprzedały za bezdurno fabryki i nie islamiści przejęli nasze banki i ubezpieczalnie.  
Problem uchodźców wszakże istnieje i jakbyśmy frywolnie nie podchodzili do tego zagrożenia, to bezwzględnie dotknęło ono Europę.  W pierwszym rzędzie wszakże dotknęło Niemcy, Francję, Austrię i Skandynawię – państwa gdzie socjalne zasiłki są tak wysokie, że nie w ciemię bici Syryjczycy, Palestyńczycy czy inna islamska falanga – właśnie tam zamierzają się osiedlić i żyć na koszt tamtejszych „giaurów”.  W Polsce – jeśli dogorywająca właśnie na naszych oczach starucha – Unia Europejska każe nam ich przetrzymywać, to będziemy musieli ogrodzić obozy dla imigrantów drutem kolczastym żeby nam nasze Syryjczyki nie pouciekały do Niemiec. Inaczej - jak amen w islamskim pacierzu – zwieją na zachód. 
Morał z tej sytuacji płynie wieloraki. Najpierw taki, ze lewicowa polityka europejskich rządów wynagradzania za to, że się nic nie robi – przynosi zgubne skutki. Co było przecież do przewidzenia. 
Drugi morał też niespecjalnie podobałby się lewicowym dżenderystkom. Oto zdurniała od nadmiaru lewactwa Europa popierająca przez lata aborcję, eutanazję, zmianę płci i inne dewiacje znalazła się w demograficznym upadku. W tym czasie muzułmanie rozmnażali się bez żadnych wygłupów. Dziś ich rodziny mają po ośmioro dzieci, a europejskie mają pół dziecka i jamnika. 
W starciu z wielodzietną cywilizacją, dziwaczna cywilizacja z jamnikiem i wakacjami na Majorce zamiast rodziny – musi bezwzględnie upaść. 
Na nasze szczęście Polska nie ma dość pieniędzy,  żeby fundować sobie socjal na niemieckim poziomie. A i posłanka Grodzka podoba się jak na razie tylko Palikotowi.
Tak więc islamskie niebezpieczeństwo na razie nas ominie. 
Protestującym przeciwko imigrantom Narodowcom  radziłbym zatem zorganizować jakieś spotkania damsko-męskie, w wyniku których podniósłby się przyrost naturalny.
Za moich czasów myśmy tak robili i islamiści nas omijali. Przeoczyliśmy tylko Tadka Syryjczyka, ale on – choć szkód narobił - na szczęście się nie rozmnożył.