„Dobre zmiany” czyli 3 x 15 = 23

W kampanii wyborczej Platforma Obywatelska (milicja też była „obywatelska”) obiecywała m.in. obniżenie podatków. Podatek dochodowy dla osób, dla firm i VAT miały wynosić 15%. Streszczało się to w haśle: „3x 15”.  Inne obietnice – że wymienię wyrywkowo – to np. wprowadzenie bonu oświatowego, likwidacja agencji rządowych oraz funduszy celowych, zmiana ordynacji do sejmu – wprowadzenie okresów jednomandatowych, likwidacja immunitetu parlamentarnego itd. itp. można ciągnąc długo tę listę niespełnionych obietnic. Platformersi winą za to, że nic nie zrobili obarczają nieżyjącego śp. Prezydenta, który rzekomo miał blokować konieczne zmiany. Ale kiedy na litość Boską – posłowie PO wnieśli do Sejmu np. projekt ordynacji wyborczej z JOW? I kiedy ten projekt został zablokowany przez Prezydenta?  Podobnie ma się rzecz z innymi propozycjami jak choćby właśnie z obniżeniem podatków. 
Ale co tam kampania parlamentarna, która odbywała się 3 lata temu! Właśnie przeżyliśmy kampanię prezydencką gdzie wszystkie te obietnice zostały powtórzone, a nawet ujęte w postaci krótkiego hasła: „Dobrych zmian”, które osobiście obiecał Polakom Premier Tusk. 
Nie przebrzmiały jeszcze echa walki o wybór Bronka, a już mamy pierwsze „dobre zmiany” czyli propozycję podniesienia podatku Vat z 22 na 23%.  Przeciętny Polak ma prawo nie rozumieć się na systemie podatkowym, ale każdy kto prowadzi choćby niewielki biznes wie, że Vat to jeden z najokrutniejszych podatków. A co najważniejsze – Vat dotka każdego obywatela, bo Vat jest podatkiem wymierzonym w konsumentów. Każdy kto kupuje jakikolwiek produkt „ovatowany” płaci w jego cenie haracz. A przecież Vat nie jest jedynym podatkiem zawartym w cenie produktów. Doliczmy akcyzę z paliwa i prądu, doliczmy podatki lokalne, cła, opłaty pseudo-podatkowe to wyjdzie nam, że w cenie powiedzmy worka cementu, cegły czy wyprodukowanego w Polsce samochodu -  połowę  oddajemy państwu.  Tak obciążona gospodarka nie ma szans na konkurencję z innymi, gdzie tak wysokich podatków nie ma? 
Dziś Polska ma jeden z najwyższych stawek Vat w Europie.  Tylko Szwecja i Dania mają stawkę wyższą od naszej. W Wielkiej Brytanii np. Vat wynosi 15%, a w Niemczech 19%.  
Podniesienie w tej sytuacji stawki na 23%  oznacza w istocie porażkę państwa. 
Zamiast reformować administrację, oszczędzać wydatki rządowe Tusk sięga do naszych kieszeni bo to jest najprostsze. 
Tymczasem stan finansów państwa jest katastrofalny, a rządowa rozrzutność rośnie. W trakcie ostatnich dyskusji telewizyjnych przemknęła informacja, że w ostatnim roku zatrudnienie w administracji publicznej w Polsce wzrosło o 40 tys. osób. Rocznie daje to prawie 2 mld zł które też trzeba wyjąć z naszych kieszeni. Założę się, że te 40 tys. nowych pracowników, to są to wyborcy Platformy, więc jak tu redukować? A gdzie jeszcze „działka” dla Sobiesiaków? Przecież „wszystkim ma się żyć lepiej”! Ma się rozumieć, że dla wszystkich od razu nie wystarczy. 
Tak więc zamiast obiecanych zmian na lepsze mamy zapowiedź zmian na gorsze, a przecież to dopiero początek pełnej władzy PO.
Trzeba wszakże powiedzieć, że zadanie Tuskowi ułatwia opozycja. Jarosław Kaczyński zamiast zagonić swoja partię do opracowania i przedstawienia planów niezbędnych reform państwa - w sądownictwie, w administracji, w systemie wyborczym wdał się znów w bezsensowny spór o krzyż. Umacnia w ten sposób wizerunek swojego ugrupowania jako sekty. W kampanii prezydenckiej już, już udało mu się ten wizerunek złagodzić, ale długo nie wytrzymał. Polacy mając wybór między nieobliczalną sektą, a mafią wybierają mafię. Kalkulacja tzw. szarego człowieka jest prosta: „opłacimy się hersztowi, to da nam spokój”. 
Boje się jednak, że na 23% haraczu się nie skończy. Hersztowie mafii mają bowiem to do siebie, że jeśli widzą pokornych frajerów, to skubią ich w nieskończoność.  Don Donaldinio bynajmniej nie jest tu wyjątkiem. Zobaczycie, że już wkrótce obwieści nam nowe „dobre zmiany”. Przecież rząd ma jeszcze tyle potrzeb!