„Tożsamość” Tomasza Pszonaka. Wystawa w Muzeum Powiatowym w Nysie

Już 21 listopada w Muzeum Powiatowym w Nysie odbędzie się wernisaż prac Tomasza Pszonaka pt. „Tożsamość”. Artysta jest mieszkańcem Frączkowa. Dwa lata temu w „Nowinach” ukazał się reportaż o tym wyjątkowym człowieku, który mimo przeciwności, z którymi zmaga się na co dzień, czerpie z życia to co najpiękniejsze.

Chociaż w reportażu unikaliśmy tematyki niepełnosprawności pana Tomasza to jednak w pewnym sensie ona miała wpływ na odkrycie talentu malarskiego. Pan Tomasz urodził się bowiem z ciężką wadą ośrodkowego układu nerwowego – z otwartą przepukliną oponowo–rdzeniową, która pociąga za sobą szereg innych wad i powikłań, m.in. całkowite porażenie kończyn dolnych. To zaś wymuszało na panu Tomaszu częste pobyty w szpitalach.

Pan Tomasz nigdy nie stanął o własnych silach na nogach, nie zrobił samodzielnie jednego kroku. Mimo tego chodził do szkoły, grał w koszykówkę, zdał maturę, kontynuował naukę. Ukończył m.in. kierunek… pracownik socjalny. - Mimo swoich dysfunkcji chciałem pomagać innym - podobnym mnie. Ciekawiło mnie jak wygląda sytuacja ludzi niepełnosprawnych, chociażby od strony administracyjnej i prawnej – mówił. - Cały czas chciałem pójść do przodu, zmieniać swoje życie i mimo przeciwności coś w nim przeżyć. Chyba wtedy mocniej zacząłem myśleć o malarstwie…

Talent i pasję przejawiającą się w tym kierunku odkrył jednak znacznie wcześniej – mniej więcej w siódmym roku swojego życia. – Co roku byłem bowiem w szpitalu. Podczas jednego z takich pobytów poznałem karykaturzystę, który tak jak ja był pacjentem. Dostałem od niego rysunek - jego autoportret razem ze mną. To jest praca z 1989 roku. Poczułem „wenę” artystyczną i po śladach ołówka poprawiłem go pisakiem. Na szczęście zrobiłem to dość zgrabnie, ale moja mama kiedy to zauważyła zabrała mi to. Ja ten rysunek znalazłem po latach – pogięty, oprawiłem go w ramkę i jest dzisiaj pamiątką – pamiątką początku - mówił.

Pan Tomasz dodaje, że w szpitalach poznał też innych ludzi, którzy pomogli mu kształtować się artystycznie. - Nigdy nie uczyłem się rysunku ani malarstwa, nie uczestniczyłem nawet w żadnych kursach - łapałem wszystko od drugiego człowieka. Kilka lat temu w szpitalu poznałem młodego chłopaka, który w wyniku wypadku był sparaliżowany i w Korfantowie odzyskiwał sprawność. Na moich oczach ponownie nauczył się samodzielnie jeść, wstawać z łóżka, ubierać. To było niesamowite. Ja z kolei przy nim malowałem, a on swoją ręką - jeszcze drgającą, nie do końca sprawną - robił mi poprawki. Kiedy już dobrze mówił to wyjawił, że jest absolwentem wydziału artystycznego. Powiedział mi wtedy: „Nie mogłem wytrzymać, jak ty zrobiłeś ten błąd” – śmiał się na to wspomnienie pan Tomasz.

Wszystko co związane było ze sztuką sprawiało, że był zahipnotyzowany, a jednocześnie ciekawy. Będąc w Zakopanem zauważył człowieka, który malował szpachlą. Pan Wojciech patrzył na ten rodzaj sztuki zahipnotyzowany i zaprzyjaźnił się z zakopiańskim artystą – góralem z krwi i kości.
Od tamtego momentu pan Tomasz maluje głównie szpachlą. - Na moich obrazach rzadko można znaleźć ingerencję pędzla. Szpachelki, którymi się posługuję, mają oczywiście różne rozmiary.

Zajmował się też grafika komputerową. Pracowałem w firmie, która zajmowała się projektowaniem, okładek na audiobooki. Postawił jednak w życiu na malarstwo. Do niedawna to była praca odtwórcza, np. rysowanie portretów ze zdjęć. - Przyszła jednak refleksja, żeby zrobić coś ze swoim życiem i wyrzucić to co mam w sercu. I zacząłem tworzyć swoje rzeczy - mówił. W wywiadzie dla „Nowin” pan Tomasz powiedział piękne zdanie: „W tych pracach jest tęsknota za rzeczami, których nie przeżyłem. Moje życie jest bowiem od zawsze przewidywalne - uważaj tu, uważaj tam, weź leki o konkretnej godzinie. Dlatego dla odmiany moje prace są ekspresyjne…”.
Zachęcamy więc do poznania twórczości pana Tomasza i jego samego, bo to niezwykły człowiek. Twórczość pana Tomasza można także śledzić na Instagramie.