Dziennikarze do klatek

Na ostatniej sesji rady pani radna Klaudia Pach-Gomulnicka zwróciła się z prośbą, apelem, aby panowie z szeroko rozumianych mediów nie poruszali się po całej sali, ponieważ zakłócają komfort i higienę pracy. Stwierdziła, że robienie zdjęć za plecami radnych powoduje swego rodzaju duszność. Zaproponowała, aby odbywało się to tylko z jednego miejsca - miejsca dla gości.

Być może pani radna zgłaszająca ten problem miała rację! Wydaje się nam, że zachowania niektórych radnych mogą powodować duszności, a w niektórych przypadkach nawet mdłości! Szczególnie wtedy, gdy ich wypowiedzi nie są związane z tematem sesji. Stanowią jedynie uszczypliwości i docinki skierowane do tych radnych, którzy mają coś konkretnego do powiedzenia i są przygotowani do sesji.

Z tego względu, aby nie powodować duszności wielu radnych, ograniczono wypowiedzi radnych do... 3 min. skrupulatnie odmierzając upływający czas! Oczywiście zdarza się, że w swej wielkoduszności przewodniczący rady przedłuża czas o jakieś... 30 s umożliwiając dokończenie wypowiadanej kwestii. Bo jak powszechnie wiadomo - dobry radny, to milczący radny! Wielkiej korzyści z tego ograniczenia nie ma, bo dotyczy zazwyczaj dwóch radnych! Skąd więc ta duszność? 

Okazuje się, że przybyło na ostatniej sesji przedstawicieli mediów. Jak był jeden, w dwóch odsłonach - mieszkaniec/dziennikarz to było jeszcze znośnie. Jak się pojawiła konkurencja dziennikarska, to okazało się, że atmosfera się zagęściła i... stało się duszno! Panowie dziennikarze zaczęli być dla siebie "konkurencją", biegali po sali (tupali), sapali i jeszcze głośno robili zdjęcia! Wiadomo, że każdy ruch powoduje większe zapotrzebowanie na powietrze i... doszliśmy do tego skąd ta duszność i zakłócanie powagi obrad rady!

I jak zawsze winny jest radny Wanicki, który nie wytrzymał "powagi" sytuacji i ciśnienia panującego na sali obrad, i stanął w obronie mediów! Stwierdził, że ograniczanie w poruszaniu się przedstawicieli mediów jest bezprawne, chyba że z Miasta Orderu Uśmiechu staniemy się miastem śmiechu i drwin. I nic tu dodać, nic ująć! Samo Życie Głuchołaz!