Tu, tup, tup na Maltę

Rozgorzał publiczny spór – kto ma reprezentować Polskę na nieformalnym spotkaniu przywódców europejskich na wyspie Malcie. Prezydent zwołał 12 listopada pierwsze posiedzenie Sejmu, a tu w tym samym dniu Donald Tusk – Przewodniczący Rady Europejskiej zaprosił wszystkich, żeby się naradzić na temat uchodźców. I akurat zaprosił nie do Brukseli, nie do Berlina ale na Maltę leżącą na południowym krańcu Europy gdzie z Warszawy dolecieć szybko się nie da. 
W związku z tym wszyscy niechętni PiS-owi i prezydentowi Dudzie politycy oskarżają go, że albo popełnił błąd, albo specjalnie wyznaczył termin tak, ze Ewa Kopacz nie będzie mogła polecieć w ostatnia służbową podróż. 
W piątek słuchałem w radiowej audycji wynurzeń  polityka Kazimierza Marcinkiewicza. Czy ktoś pamięta jeszcze kto to taki? Dla tych, którzy nie pamiętają przypominam, że w 2005 r. Jarosław Kaczyński wyznaczył takiego gościa – z zawodu nauczyciela fizyki z Gorzowa Wielkopolskiego – na premiera. Po niespełna roku prezes PiS odwołał Marcinkiewicza i sam stanął za sterami rządu, co spowodowało, że nasz Kazimierz śmiertelnie obraził się na Kaczyńskich i na cała ich formację. Od tamtego czasu gdzie może tam ich podszczypuje i w takim – niechętnym PiS-owi i prezydentowi Dudzie – tonie brzmiał jego komentarz. 
Podobnie – oczywiście komentują wydarzenie politycy PO- „Jakże to tak, żeby na takie ważne wydarzenie nie pojechał polski premier? Ani prezydent!”
Tymczasem wbrew tym komentarzom jest to typowa „burza w szklance wody”. Po pierwsze wydarzenie nie jest wcale takie ważne – oto np. nie leci na Maltę brytyjski premier Cameron. Ma to w nosie. „Szczyt” na Malcie jest spotkaniem nieoficjalnym i wystarczy jak będzie nas tam reprezentował ktokolwiek –  minister spraw zagranicznych, wicepremier – ktokolwiek. Wystarczy, ze ten nasz reprezentant odczyta polskie stanowisko. I tak ostatecznie na temat uchodźców wypowiedzieć się musi nowy polski rząd. Tak więc cała ta maltańska afera, wydaje mi się wydmuszką w wydaniu ustępującego rządu i przegranej Platformy, wyprodukowana po to, żeby dowalić prezydentowi dudzie i PiS-owi. 
Druga sprawa, ze kancelaria prezydenta Dudy chyba nie zauważyła konfliktu terminów i popełniła zwyczajny błąd. Niestety po raz kolejny okazuje się, ze mnożenie urzędników wcale nie podnosi efektywności i sprawności działania polskiego państwa. Wręcz odwrotnie.
Jaki stąd płynie morał? Ano taki, że jak najszybciej należy zmienić konstytucję i zlikwidować absurdalny podział władzy wykonawczej w Polsce między premiera i prezydenta. Ten podział jest bowiem ewenementem w skali światowej. Nie ma podobnego nigdzie.
Władza wykonawcza powinna albo należeć w pełni do – wybieranego w wyborach powszechnych prezydenta – to prezydent powinien formować rząd, powoływać ministrów , reprezentować Polskę na zewnątrz. Albo – należy likwidować powszechne wybory prezydenta i władzę wykonawczą powierzyć w całości premierowi. To jest tzw. „ustrój kanclerski” i funkcjonuje w takich krajach jak  RFN czy Wielka Brytania. Albo – albo. Gdybyśmy wybrali jeden z modeli – albo system prezydencki, albo kanclerski sprawa byłaby jasna. A teraz ciągle mamy konflikt a to o krzesło, a to o samolot, a to – jak teraz – o to kto ma polecieć na Maltę i kiedy.
Inna sprawa, że opowiadanie o tym, jak to polski prezydent powinien dostosowywać się do terminów wyznaczanych w Brukseli mnie przynajmniej, obraża. W Polsce trwa powyborcze formowanie władz. Unia i jej urzędnik Donald Tusk powinien był skonsultować termin spotkania z polskim prezydentem, a nie odwrotnie. Nie uczynił tego i postawił nas wobec kłopotu.  Kłopot polega na tym, że polska premier nie będzie mogła osobiście odebrać poleceń od Angeli Merkel.
Ale w końcu czy to jakaś różnica, czy polski premier sama odbierze „wskazówki” czy też przywiezie nam je posłaniec? Moim zdaniem żadna. Tylko oszczędzimy na samolocie.