Aleksandra Krycka, przyjmującą NTSK AZS Nysa: Najbardziej lubię atakować

Wywiad z przyjmującą NTSK AZS Nysa - Aleksandrą Krycką.

Krzysztof Centner - Ola jak zaczęła się Twoja kariera siatkarska?
Aleksandra Krycka - Tak naprawdę przygodę z siatkówką rozpoczęłam w szóstej klasie podstawówki. Bardzo szybko pokochałam tę dyscyplinę sportu i w 2012 roku rozpoczęłam regularne treningi w Uczniowskim Klubie Sportowym Kępa Dębica, czyli w moim rodzinnym mieście.

- Długo jednak w tym klubie miejsca nie zagrzałaś?
- To prawda w wieku 14 lat wyjechałam już z Dębicy do pobliskiego Mielca i tam kontynuowałam swoją siatkarską karierę. Tam spędziłam aż sześć lat, grając tak w młodzieżowych zespołach Szóstki, jak i później w II-ligowej, a następnie I-ligowej drużynie Stali Mielec.

- Bardzo szybko przeszłaś do rozgrywek seniorskich. Ja jednak chciałbym, żebyśmy wrócili do rozgrywek juniorskich, gdzie o mały włos nie zdobyłaś brązowego medalu mistrzostw Polski?
- To prawda. W 2017 roku awansowałyśmy do finałowego turnieju mistrzostw Polski juniorek, który odbył się w Malborku. Nasz zespół Szóstka Mielec nie należał do faworytów tego turnieju. My jednak bardzo chciałyśmy się w tym turnieju pokazać z bardzo dobrej strony. Grałyśmy niezwykle ambitnie awansując do półfinału. Okrzyknięto nasz zespół rewelacją tego turnieju. Ostatecznie nie udało się nam zdobyć medalu, ale wszystkie wspominamy ten turniej do dzisiaj.

- Jeżeli tak dobrze Ola pamiętasz ten turniej to pytanie z kim przegrałyście mecz o brązowy medal i kto z obecnych reprezentantek Polski grał wtedy w drużynie przeciwnej?
- Proste pytanie i nie powinnam mieć żadnych problemów z odpowiedzią. Mecz o brąz przegrałyśmy z Atomem Trefl Malbork, czyli z drużyną w której główne role odgrywały Martyna Łukasik i Monika Fedusio.

- Ze Stali Mielec trafiłaś do Olimpii Jawor. Dlaczego właśnie ten klub?
- Na to złożyło się wiele czynników, ale najważniejszy to podjęcie studiów we Wrocławiu. Szukałam więc klubu blisko tego miasta i tak trafiłam do Jawora. W Jaworze grałam dwa lata. W pierwszym sezonie wywalczyłyśmy awans do I ligi. W drugim nie było już tak dobrze i spadłyśmy z powrotem do II ligi.

- I dlatego pożegnałaś się z Jaworem i trafiłaś do Nysy?
- Nie miałam wyjścia klub z Jawora po spadku praktycznie się rozpadł i szukałam swojego nowego miejsca w świecie siatkarskim.

- My oczywiście się bardzo cieszymy, że tym nowym miejscem jest Nysa, ale zdradź nam wszystkim dlaczego wybór padł właśnie na nasze miasto?
- Przyczyny bardzo podobne jak i przy wyborze Jawora. Kończę studia we Wrocławiu, zaczynam w Nysie. Do Wrocławia niedaleko, a nyska uczelnia ma dobrą renomę. Ponadto dużo o Nysie opowiadała mi Pola Marcyjanik, bowiem tutaj grała jej o rok starsza siostra Julia. Słyszałam więc o tym klubie same dobre opinie i cieszę się, że jestem w Nysie.

- Grasz na pozycji zawodniczki przyjmującej, więc na tej najbardziej uniwersalnej. Powiedz nam co sprawia ci największą frajdę - przyjęcie, obrona w pole, zagrywka czy atak?
- Zdecydowanie atak. Przez pewien czas grałam na pozycji libero, więc z przyjęciem i obroną w polu miałam cały czas do czynienia. Teraz gdy mogę atakować czuję się pełnowartościową zawodniczką.

- Przed Wami pierwszy ligowy mecz. Z jakim nastawieniem pojedziecie do Kalisza?
- Pozytywnym. Ja zawsze staram się walczyć o zwycięstwo i tak też będzie w Kaliszu. Mogę zapewnić nyskich kibiców, że do Kalisza jedziemy po trzy punkty, a jak będzie zobaczymy.

- Jesteś już w Nysie ponad miesiąc. Jak odbierasz więc nyski zespół?
- Muszę przyznać, że dziewczęta są bardzo zaangażowane na treningach i miło się z nimi współpracuje. Widać, że są zmotywowane, żeby grać o jak najwyższe cele. A to są wartości, które bardzo mi odpowiadają.

- Grałaś przez kilka lat na parkietach tak II-ligowych, jak i I-ligowych. Powiedz więc jaka tak naprawdę jest różnica między pierwszą, a drugą ligą?
- Nie jestem autorytetem jeżeli chodzi o profesjonalne porównanie II ligi z I ligą. Jako zawodniczka mogę tylko powiedzieć, że jest różnica i to ogromna. Żeby z powodzeniem grać w I lidze trzeba mieć w swoim składzie kilka bardzo doświadczonych zawodniczek, bowiem doświadczenie ma na parkietach I ligowych bardzo duże znaczenie.

- Przed rozgrywkami ligowymi rozgrywaliście turniej towarzyski w Jarosławiu, gdzie mierzyliście się z drużynami I ligowymi i trzeba przyznać, że spisywałyście się na tym turnieju znakomicie?
- To prawda. Zagrałyśmy tam dobre spotkania, chociaż zawsze może być lepiej. I tak było w Jarosławiu, gdzie po niezłych meczach przegrałyśmy wszystkie mecze. Zabrakło doświadczenia, o którym wcześniej mówiłam.

- Przed sezonem rozegrałyście turniej w Nysie, przegrywając po zaciętym meczu z drużyną IgnerHome Volley Świdnica, czyli zespołem, z którym zapewne bić się będziecie o I ligę. Czy jest to przeciwnik poza Waszym zasięgiem?
- Bez wątpienia jest to bardzo dobry zespół, ale my mamy jeszcze lepszy zespół i bardzo w to wierzę. Jesteśmy nastawieni na walkę o awans i nie będziemy się obawiali żadnego przeciwnika, chociaż do każdego rywala podejdziemy z respektem i szacunkiem.

- Które jeszcze zespoły będą trudne do pokonania?
- Nikt przed nami się zapewne nie położy i w każdym meczu trzeba będzie dać z siebie jak nawięcej. Szczególnie jednak trzeba będzie uważać na drużyny z Panek i Wałbrzycha.

- Czy Ty masz swój wzór siatkarski na którym się starasz wzorować?
- Bardzo mi się podoba gra i charakter Michała Kubiaka.

- A ty jesteś na boisku impulsywną zawodniczką, czy też oazą spokoju?
- Z reguły jestem oazą spokoju, ale są też takie momenty na parkiecie, kiedy potrafię wybuchnąć. Nie zadarza się to często, ale jednak się zdarza.