Tutaj się nie da mieszkać z chorym dzieckiem!

- Tutaj nie ma warunków do życia z chorym dzieckiem, a ja muszę myśleć o przyszłości córki, bo prawdopodobnie jej stan z czasem się pogorszy. My nie możemy dalej żyć na trzecim piętrze w zawilgoconym mieszkaniu! – płacze Beata Walczak zajmująca z trójką dzieci mieszkanie komunalne przy ul. Zjednoczenia.

Beata Walczak mieszka w tym miejscu około 20 lat. Najstarsze z jej nieletnich dzieci ma 14 lat. U 13-letniej córki Nikoli lekarze zdiagnozowali stwardnienie rozsiane. - Miała 9 lat kiedy zaczęło się z nią dziać coś niedobrego tzn. nie trzymała pionu, chodziła zygzakiem… Wtedy trafiła do szpitala. Było dwukrotne badanie rezonansem magnetycznym, pobieranie płynu rdzeniowego. Przez długi czas lekarze nie mogli zdiagnozować co jej jest, a lekarz z Opola, pod opieką którego jest w pewnym momencie po prostu się poddał.
Jak mówi mama Nikoli córka trafiła wtedy do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie. Pod opieką tamtejszych lekarzy jest do tej pory. - Ale dopiero w tamtym roku w stu procentach lekarze orzekli, że to stwardnienie rozsiane. Kiedy rozmawiałam z lekarką, to powiedziała mi, że córka jest jedną z najmłodszych pacjentów w Polsce z tym schorzeniem. Zapytałam, czy muszę się liczyć z tym, że córka… kiedyś skończy na wózku, ale nie otrzymałam odpowiedzi.

Beata Walczak dodaje, że odkąd córka zachorowała (dziewczynka cierpi dodatkowo na wodogłowie) ona ubiega się w gminie o zamianę mieszkania z wysokiego trzeciego piętra na parter. – Są gorsze i lepsze dni – Nikola raz porusza się jakby jej nic nie było, a innym razem potyka się, przewraca. Nie może być na upale, bo boli ją głowa. Samej jej nie mogę puścić z domu, muszę ją asekurować, żeby nie spadła na schodach - zawiesza głos Beata Walczak.

Kobieta obawia się także o młodszego syna, który również czeka na badanie neurologiczne. Już ma zdiagnozowaną padaczkę. 
- Kiedyś pracowałam, opiekując się starszymi osobami, ale odkąd córka choruje przewlekle zrezygnowałam. Córka ma także depresje i uczestniczy w zajęciach, ale potrzebuje stałej opieki, pomocy. Otrzymałam na nią świadczenie pielęgnacyjne i do tego mam alimenty, ale na wynajęcie mieszkania mnie nie stać.
Mieszkanie komunalne, w którym obecnie mieszka matka z trójką dzieci składa się z dwóch pokojów, kuchni i prowizorycznej łazienki oddzielonej od reszty pomieszczeń kotarą. W mieszkaniu panuje jednak niebywała wilgoć. Grzyb jest widoczny zwłaszcza w kuchni i łazience, ale także w pokoju. – W tamtym roku w kuchni była położona gładź, ale co z tego skoro tutaj nie ma właściwej wentylacji i wygląda to tak – pokazuje pani Beata czarne ściany.

Kobieta dodaje, że ubiega się w gminie o mieszkanie na parterze, ale od urzędników słyszy – że na parterze NIE MA. – Sama widziałam jak w okolicy remontowano dwa gminne mieszkania na parterze, ale pewnie są sprzedane… - dodaje z żalem.