Dolnośląska Straż ds. Ochrony Zwierząt rozszerza działalność

Jednym z głównych założeń straży ochrony zwierząt jest pomoc i ratowanie życia zaniedbanych zwierząt. Teraz organizacja poszerza swoją działalność. Pomoc uzyskają także zwierzęta z terenu Opolszczyzny.

„Nowiny Nyskie” - Kiedy rozpoczęliście działalność?
Karolina Piech - Dolnośląska Straż ds. Ochrony Zwierząt powstała pod koniec lata w 2021 roku. Od tamtego czasu udzieliliśmy pomocy blisko 200 zwierzętom. Obecnie pod naszą opieką w domach tymczasowych mamy około 40 czworonogów, liczba jest płynna, ponieważ ciągle ratujemy nowe zwierzęta i prowadzimy adopcje. Pod opieką mamy głównie psy i koty, ale zdarzały się też myszy i szczury, a nawet gołębie.

- Ilu wolontariuszy liczy wasza organizacja?
- Członków organizacji jest całkiem sporo, około 25 osób, z czego większość zajmuje się zwierzętami jako domy tymczasowe. Są osoby, które lepiej czują się w działaniu na interwencjach lub w graficznym przygotowaniu plakatów, czy też ogłoszeń adopcyjnych. Najbardziej aktywnymi w organizacji są Katarzyna Sawicka, behawiorystka oraz Wiktoria Ostrowska.

- Jakie zwierzęta odbieracie od właścicieli?
- Jesteśmy przede wszystkim organizacją interwencyjną, czyli odbieramy zwierzęta od oprawców, najczęściej ich właścicieli, którzy przynajmniej w teorii mieli być dla tych zwierząt wsparciem. Okazuje się inaczej, ponieważ są ich katami. Zabieramy zwierzęta wychudzone, chore, utrzymywane całe życie na krótkich, zardzewiałych łańcuchach. Odbieramy zwierzęta bite i kopane, trzymane nieustannie w fekaliach, bez schronienia przed upałami, mrozem, deszczem czy śniegiem. Jesteśmy tam, gdzie "ludzie" nie karmią zwierząt, często z pełną premedytacją trzymają je w ruderach, bez dostępu do wody, jedzenia, światła dziennego czy świeżego powietrza.

- Jakie zwierzęta trafiają pod waszą opiekę?
- Pod opiekę trafiają często psy z guzami, nowotworami, nieleczone, bo ich oprawcy woleli kupić sobie alkohol i papierosy niż iść do weterynarza. Nasza działalność bywa trudna, bo pseudo-właściciele zwierząt nie chcą widzieć swoich zaniedbań, utrudniają nam odbiór zwierząt.

- Gdzie w takim razie trafiają zwierzęta, które odbieracie?
- Działamy na zasadzie domów tymczasowych (domy tymczasowe zapewniają zwierzętom opiekę, my pokrywamy koszty utrzymania), nasi podopieczni są też często w hotelach dla zwierząt. Koszt samego zakwaterowania jednego psa w hoteliku to około 500-700 zł miesięcznie (bez innych opłat, takich jak karma, leki czy wizyty u weterynarza). Często najpierw musimy znaleźć miejsce, a dopiero potem możemy jechać po zwierzaka. Sprawia to, że nasza działalność jest trudna i nie da się ukryć, mocno stresująca. Dajemy sobie radę jak tylko możemy, choć bywa ciężko. Dlatego bardzo gorąco zachęcamy do zostania domem tymczasowym.

- Skąd wzięła się decyzja o poszerzeniu działalności?
- Poszerzenie naszej działalności na województwo opolskie wynika z praktyki naszej działalności - coraz częściej otrzymujemy zgłoszenia również z Opolszczyzny. Pomimo że wiele części województwa opolskiego nie leży dalej od Wrocławia niż wiele miejsc na Dolnym Śląsku, nie odmawiamy pomocy. W woj. opolskim interweniowaliśmy już kilka razy, a każda z tych interwencji zakończyła się odbiorem zwierzęcia. Pod naszą opiekę trafiło już kilka psów z województwa opolskiego. Niektóre interwencje zapadają nam w pamięć. Np. we wsi Turza (powiat oleski) odebraliśmy trzy skrajnie zagłodzone psy, w tym dwa szczenięta. Oprawca trzymał jednego z nich w upały, w blaszaku, bo - jak twierdził - "miał z nim konflikt". Pies był przerażony, bał się własnego cienia, nie chciał nawet wyjść z klatki transportowej. Gdyby nie wnuk oprawcy, 7-letni chłopiec, który szukał pomocy dla psa, nikt by się o gehennie tego szczeniaka nie dowiedział. Obecnie jest już dużo lepiej. Psiak ma już nawet dom stały.
Ostatnio odebraliśmy labradora, który ważył zaledwie 20 kg, a powinien 35. Trzymany był w obskurnej komórce, jadł kartony, plastiki czy stare szmaty. Widzieliśmy to, bo właśnie tym się załatwił w klinice weterynaryjnej.

- Która interwencja najbardziej wami wstrząsnęła?
- Najbardziej wstrząsnęła nami sprawa psa z Dąbrówki Górnej. Jego właściciel nie leczył go dobrze wiedząc, że pies jest chory. Pies tracił przytomność, miał wylewy krwi do gałki ocznej, oko "wyszło mu na wierzch", wyglądało jak "wysadzone", a właściciel nie udał się z psem do weterynarza, mimo posiadania świetnego zaplecza finansowego - stać było go na przeszczep włosów za granicą, botoks czy drogie ubrania. Pies nie przeżył. Skierowaliśmy zawiadomienie do prokuratury.

- Czy w powiecie nyskim podejmowaliście już jakąś interwencję?
- W powiecie nyskim odebraliśmy suczkę ze szczeniętami. Maluchy zarobaczone, matka na łańcuchu. Może to mocne słowa, ale niestety typowa patologia w utrzymywaniu zwierząt na polskiej wsi. Łańcuch, zlewki, rozpadająca się buda i matki ze szczeniętami, nieleczone i niedożywione.

- Co daje wam największą siłę w prowadzeniu takiej działalności?
- Mimo tego, że na co dzień oglądamy tak straszne rzeczy, staramy się znaleźć w naszej działalności radość. To piękne uczucie kiedy wrak psa upodlonego przez "właściciela", pod naszą opieką zmienia się nie do poznania - dochodzi do zdrowia, nabiera zaufania do ludzi, pięknieje w oczach z dnia na dzień. To daje nam siłę do dalszego działania. Naszym celem jest zapewnienie zwierzęciu szczęśliwej drogi - od zerwania łańcucha u oprawcy, przez leczenie, po kanapę w kochającym domu.

- Dziękuję za rozmowę.
- Dziękuję.

Rozmawiała Joanna Kania